Voorwoord

“Ik neem mijn standpunt in zoals Paulus van ouds. Op de wijze die ketterij wordt genoemd aanbid ik de God onzer vaderen. Ik schaam mij voor het Evangelie van Jezus Christus niet, want het is de kracht Gods tot redding van hen die geloven.”
– William Branham, 14 juli, 1951. 

Ik herinner me dat ik mij, als een jongen van ongeveer twaalf jaar oud, voornam om mijn Bijbel op een systematische manier te gaan lezen. Ik begon in het Nieuwe Testament en begon met het lezen van het Evangelie van Matthéüs. Na een aantal keren voor bedtijd gelezen te hebben beëindigde ik Matthéüs en begon ik aan het Evangelie van Markus. In mijn jonge verstand dacht ik dat er iets niet klopte. “Ik heb dit al gelezen”, dacht ik. Terwijl ik door het boek Markus bladerde scheen het allemaal op elkaar te lijken en ik wist niet waarom. Nog nooit had iemand mij verteld dat de vier Evangeliën de verslagen waren van dezelfde drieëndertig jaren van het aardse leven en de bediening van onze Here Jezus Christus, slechts geschreven vanuit het gezichtspunt van vier verschillende mannen. Pas na enige tijd ontdekte ik dat.

Hoewel de Evangeliën dezelfde tijdsperiode beschrijven, verschillen zij duidelijk in de gebeurtenissen die worden vermeld, evenals de nadruk en de details die op deze verschillende gebeurtenissen betrekking hebben. Bijvoorbeeld, behalve de opstanding van Jezus uit de dood, is het enige wonder dat in alle vier de Evangeliën wordt genoemd de spijziging van de vijf duizend. In het Evangelie van Johannes worden geen gelijkenissen vermeld. Alleen Lukas vermeldt de bijzonderheden over de geboorte van Johannes en het bezoek van de engel Gabriël aan Maria, evenals de gebeurtenissen rond de geboorte. Er zijn nog meer verschillen en toch bevestigen de Evangeliën tegelijkertijd ieders echtheid door elkaar niet tegen te spreken en doordat zij veel overeenkomstige delen hebben. Daardoor voelde ik mij geïnspireerd om bij het ondernemen en het maken van een nieuw “Familie Altaar” toewijdingsboek, te proberen het hele leven van Jezus Christus (in chronologische volgorde) te beschrijven zoals het in de vier Evangeliën wordt afgebeeld.

Door het vanaf dag 1 tot en met dag 365 te volgen, zult u de gebeurtenissen van de tijd van de Here Jezus op aarde kunnen volgen in de volgorde waarin zij plaats vonden. Ik heb een overzicht gemaakt van de overeenkomstige Schriftgedeelten, als die er waren, en die onderaan iedere bladzijde geplaatst zodat u de verslagen kunt lezen uit al de verschillende Evangeliën waarin ze beschreven zijn. Het mag vreemd lijken dat we het boek laten beginnen op 13 december, maar dat was omdat zo de geboorte van Christus in de kribbe zou vallen op 25 december. (Hoewel wij weten dat dit niet de echte geboortedag is van onze Heer, is dit de dag dat de wereld er het meeste aan denkt.)

Opnieuw heb ik uitsluitend de bandopnamen van predikingen van William Branham gebruikt als bron van alle geïnspireerde gedachten.

William Branham werd in 1909 onder zeer eenvoudige omstandigheden geboren. Een bovennatuurlijk teken, dat werd waargenomen door degenen die bij zijn geboorte aanwezig waren, was de enige aanwijzing, dat een dienstknecht van God – wiens bediening miljoenen zou beïnvloeden – in de wereld welkom werd geheten. Gedurende de tijd werden zijn leven en bediening door God gebruikt om het “Volle Evangelie” van Jezus Christus tot uitdrukking te brengen en, vergezeld met de tekenen die God hem gaf, bracht dat het bovennatuurlijke Evangelie naar de wereld. Hoewel hij in 1965 heenging om bij de Here te zijn, klinkt zijn stem nog steeds door met de waarheid van Gods Woord voor deze dag.

Ik ben slechts een van de miljoenen mensen die geloven dat William Branham een profeet is voor ons tijdperk. Zijn op de band opgenomen boodschappen zijn gedurende meer dan twintig jaar een inspiratie voor mij geweest. Zijn unieke bediening, vergezeld met bovennatuurlijke tekenen, maakte het zeer werkelijk dat Jezus Christus niet dood is, maar leeft. Dat Hij Dezelfde is “gisteren, vandaag en voor immer”. De werken die de Here tweeduizend jaar geleden deed, doet Hij vandaag nog steeds. De woorden die Hij sprak zijn eeuwig, en zijn daarom vandaag nog net zo toepasselijk als op de dag dat zij gesproken werden.

Wie zou men beter kunnen aanhalen betreffende de aardse bediening van Jezus Christus, dan iemand die de wereld liet zien hoe Jezus werkelijk is, iemand die duidelijk onze Heer op intieme wijze kende?

William Branham beschouwde de Evangeliën als “het raamwerk van het Evangelie”. Elk ding in het Nieuwe Testament werd bevestigd door wat in de Evangeliën stond. Hij vergeleek ze met de vier levende dieren rondom de troon in Openbaring hoofdstuk vier. Elk heeft een functie om de troon te bewaken. Samen vormen zij een raamwerk zodat de Pinksterzegen kan worden uitgestort, zoals wordt vermeld in het boek Handelingen. Laat mij, wat dit betreft, direct aanhalen wat staat in de prediking van William Branham over Openbaring vier (deel drie), gepredikt op 8 januari 1961:

“Nu, ik hoorde niet lang geleden een groot leraar, een groot man, fijne man, ontmoette hem, schudde hem de hand, een fijne broeder; hij zei: ‘Maar de “Handelingen van de apostelen” was slechts het raamwerk voor de gemeente.’ Met andere woorden, voor hem zat het raamwerk hierbuiten, ziet u? Terwijl de Handelingen van de apostelen juist de binnenkant waren, en deze Evangeliën het raamwerk zijn om het bij elkaar te houden en het te beschermen. Ziet u hoe het verstand van een mens van alles kan doen? Ik zou hetzelfde hebben gedacht als Hij er niet was geweest. Zie? Pinksteren was niet het raamwerk van het Evangelie. De vier Evangeliën zijn het raamwerk om Pinksteren te bekrachtigen. Nadat zij dit raamwerk hadden opgezet, kwam Pinksteren in bestaan. Klopt dat? Wat werd eerst geschreven, het boek Handelingen of de [Evangeliën]? De [Evangeliën]. Jezus wandelde rond en deed werken en voorzegde wat er zou gebeuren, en Matthéüs, Markus, Lukas en Johannes, deze vier wachters kwamen en schreven alles op wat zij zagen gebeuren, vertelden precies hoe het is, hoe het zou gaan gebeuren, wat er zou gaan plaats vinden. Toen plotseling gaven zij het vorm, en hier kwam het! Amen.

Matthéüs, Markus, Lukas en Johannes vormen het raamwerk, of het bewakingswerk dat de hoofdtempel, de troon, de Pinksterzegen beschermt.”

“Vandaag is het geen mens; het is de Heilige Geest, werkend door een mens, of mensen, Die het werk doet. Het is niet de mens; de mens is alleen een vat, maar de Heilige Geest is de Olie die in dat vat zit. Zie?

En kijk wat zij deden; kijk naar de tekenen van Jezus die zij deden. Zij waren onwetend, ongeletterd: Petrus en Johannes. Maar zij moesten wel opmerken dat zij bij Jezus waren geweest. Zij deden de dingen die Hij had gedaan. Dus u ziet dat de vier boeken, de vier Evangeliën, met elk Schriftgedeelte de Pinksterzegen bewaken, om precies te ondersteunen wat zij zeiden. En nu bewijzen vandaag de Handelingen van de apostelen, met de vier Evangeliën, dat Jezus Christus Dezelfde is gisteren, vandaag en voor immer.”